Standard BMEcat
Dynamicznie rozwijający się w ostatnich latach handel elektroniczny wymusił konieczność opracowania standardów wymiany danych o produktach. Najpopularniejszym z nich został oparty na języku XML format BMEcat, którego pierwsza wersja została przyjęta już w 1999 roku. Normalizuje ona wymianę danych katalogowych pomiędzy producentami i odbiorcami.
Standard BMEcat posiada ściśle określoną strukturę, cześć atrybutów jest obowiązkowa, a cześć opcjonalna. Pozwala zapisać wewnątrz następujące typy danych:
- dane dostawcy i odbiorcy
- identyfikatory produktu
- dane logistyczne
- informacje cenowe i zamówieniowe
- atrybuty własne produktu
- klasyfikacje zewnętrzne np. ETIM, eCl@ss
- materiał zdjęciowy, grafiki
- pliki, certyfikaty
- hierarchię w postaci struktury drzewa
- informacje o akcesoriach
Klasyfikacje
Stworzenie systemów klasyfikacji było odpowiedzią na chaos informacyjny panujący na rynku. Dotychczas każdy z graczy tworzył własne definicje atrybutów opisujących wybrane grupy produktów. Dopóki informacja ta była wykorzystywana tylko na własny użytek nie generowało to problemów. Jeśli jednak należało opis produktu przekazać innemu podmiotowi zaczynały się problemy. Organizacje branżowe i grupy firm zaczęły więc tworzyć standardowe systemy klasyfikacji. Zawiera on przeważnie klasę (typ produktu) oraz zestaw atrybutów opisanych w znormalizowany sposób, wspólny dla całej klasy.
Aktualnie najpopularniejszymi systemami klasyfikacji są:
- eCl@sss – obejmuje wiele branż produktowych i usług, jako jedyny zgodny z normą IEC/ISO
- ETIM – standard w branży elektrotechnicznej, jako jedyny posiada pełne polskie tłumaczenie
- ProfiClass – popularny system w branży budowlanej i przemysłowej
- UNSPSC – otwarty, wielobranżowy standard zarządzany przez GS1 US™, ponad 20.000 kategorii